Seminar XIX Üzerine – Jacques-Alain Miller

Bir dikiş makinesi ve bir şemsiyenin tesadüfi buluşması. Bir balina ile kutup ayısı arasındaki imkânsız yüzleşme. Biri Lautéamont tarafından tasarlandı; diğeri Freud tarafından noktalandı. İkisi de unutulmaz. Neden öyle?  Kesinlikle içimizdeki bir şeyi gıdıklarlar. Lacan ne olduğunu söylüyor, bu erkek ve kadın hakkında.

Erkekle kadın arasında ne ahenk ne de uyum vardır. Bir program yok, önceden belirlenmiş hiçbir şey yok: Her hareket, tipik mantıkta olasılık olarak adlandırılan karanlıkta bir atıştır. Bunun bir çıkış yolu yok. Neden bu kadar amansız, yani bu kadar gerekli? Bunun bir imkansızlıktan kaynaklandığını gerçekten hesaba katmak gerekir. Bu nedenle kuram diyor ki: “Cinsel ilişki yoktur.” Ve bu formül meşhur oldu. 

Böylece gerçekte bir delik açan şeyin yerinde, çok sayıda cezbedici ve büyüleyici imge vardır ve bu ilişkinin ne olması gerektiğini belirten söylemler. Bu söylemler, psikanalizin büyük bir hünerle herkese açık hale getirdiği basit bir görünüştür. Yirmi birinci yüzyılda bu su götürmezdir. Kim hala evliliğin doğal bir temeli olduğuna inanıyor? Bir kültür olgusu olduğu için, kişi kendini icat etmeye adar. Biri mümkün olan her şeyden farklı yapıları bir araya getirir. Daha iyi olabilir … veya daha kötü.

“Birlik Var.” Şimdiki Seminerin kalbinde, şimdiye kadar fark edilmeyen bu aforizma, cinsel ilişkinin <yok> unu tamamlayarak, var olanı ifade ediyor. Hepsi bir arada olarak duyulmalıdır. Jouissance’ta (temelde otomatik erotik olan) yalnız ve imlem (herhangi bir semantik dışında) olarak yalnız. Lacan’ın geç öğretisi burada başlıyor. Size öğrettiği her şey burada ve yine de her şey yeni, elden geçirilmiş, altüst olmuş.

Lacan, Öteki’nin önceliğini hakikat ve arzu düzeninde öğretmişti. Burada Bir’in önceliğini gerçek boyutunda öğretir. Cinsel ilişkiyi ve eklemlenmeyi ifade eden İki’yi reddediyor. Öznenin diyalektiğinin dayanak noktası olan Büyük Öteki’yi reddeder, onun varlığını tartışır ve işlevini yerine getirmek üzere görevlendirir. Arzuyu devalüe eder ve jouissance’ı ön plana taşır. O, sadece bir görünüş olan Varlığı reddeder. Bir’in doktrini olan henoloji, burada ontolojiyi yani varlık teorisini aşar. Sembolik düzen ne olacak? Gerçekte olan Bir’in tekrarlanmasından başka bir şey değil. Grafiklerin ve topolojik yüzeylerin, her biri bağlantısız olan dize halkalarından yapılmış düğümler lehine terk edilmesi bu yüzdendir.

XVIII. Seminerinin görünüşte olmayan bir söylem için iç çektiğini hatırlayın. Pekâlâ, Seminar XIX ile, hareket noktasını Gerçekte alacak bir söylemimiz var ve buna teşebbüs ediyoruz. Modern Uni-dividualism’in radikal düşüncesi.

Çeviren: Batuhan Demir